Powód pierwszy: brak taktu. Kiedy bloger A opublikuje notkę, w której pojawia się kontrowersyjna opinia, na 99% rozpęta się burza. Bloger B, który ma do powiedzenia nieco więcej, niż zniesie okienko komentarza, opublikuje osobną notkę. Rzecz jasna taką, w której będzie polemizował z blogerem A, wymieniając go z nicka, a często i imienia i nazwiska, wyznania, frakcji politycznej, wieku, wygląd i Admin wie, co jeszcze. Nie podoba mi się to, mówiąc szczerze. Zdecydowanie bardziej cywilizowana byłaby notka polemizująca z danym stanowiskiem, zajętym przez blogera A, bez wymieniania go z nicka, etc.
Powód drugi: komentarze. Ja mam paskudny zwyczaj ukrócania pewnych form, jakie może przybrać dyskusja pod moją notką. Wróćmy do sytuacji wyżej: pod wpisem blogera B pojawiły się komentarze złośliwie nawiązujące ad personam do blogera A. Pomijam fakt, że powinna zareagować Administracja (o niej jest dopiero następny punkt). Jeśli bloger B będzie kulturalny, skasuje te mało konstruktywne komentarze lub nawet zablokuje komentatorów. Rzecz jasna, większość tego nie robi...
Powód trzeci:sposób administrowania. Nie ukrywajmy: są święte krowy. I poglądy zasługujące na pojawienie się na SG bardziej, niż inne. I blogerzy, które na rzeczonej stronie pojawiają się częściej, niż inni, nawet jeśli piszą zupełnie od rzeczy. A Salon, nota bene, nie ma najlepszej opinii (Hm, mnie się S24 kojarzy z bandą dziesięciolatków pod szkolnym płotem, chwalących się rozmiarami przyrodzenia (lub wręcz porównujących je) i licytujących się, kto potrafi się bardziej wulgarnie zachować przy dorosłych.). Źródło dostępne via PW.
Niektórzy wiedzą, jaka to polemika i jakie komentarze skłoniły mnie do tej, dość przykrej dla mnie, notki. Jednak to nie tyczy się tej konkretnej sytuacji, bo takie sytuacje jak te powyższe są w Salonie na porządku dziennym (niestety).
Przy okazji zauważyłam pewną podtrzymującą na duchu rzecz: jest pewien front, oparty na politycznych poglądach, w którym blogerzy nie dają sobie wzajemnie zginąć w ogniu krytyki. Miłe to.
